De laatste loodjes.....

De laatste loodjes wegen het zwaarst.....

Nog 3,5 week voordat wij ons tweede kindje zullen verwachten. Een geplande keizersnee en de datum is al bekend. Iedereen wenst je succes met de laatste loodjes maar zijn ze echt zo zwaar????

Bij onze eerste leek ik iedere dag wel even stil te staan bij de zwangerschap. Mijn lichaam zag ik per week veranderen en steeds dacht ik; hoe moet dat toch allemaal straks als ons kleine wondertje er is. Ik keek er onwijs naar uit om moeder te worden maar kon mij er totaal geen voorstelling van maken. Een totale levens verandering, wat moet ik allemaal aanschaffen, hoe ziet mijn dagindeling eruit, ben ik wel geschikt als moeder en ga zo maar door. 

Toen de laatste weken in gingen werd ik zelfs zenuwachtig maar voor ik het wist kon ik gaan aftellen. Het denken werd genieten, de laatste dingen kon ik gaan klaar zetten. Hoe meer ik eerst dacht heb ik alles wel dacht ik ineens...het zal wel los lopen. Toen het eenmaal zo ver was en ik onze zoon in mijn armen kon sluiten leek alles vanzelf te gaan. Ik heb de laatste weken van deze zwangerschap dus totaal niet als zwaar ervaren. Natuurlijk had ik ook zo hier en daar mijn kwaaltjes en liep ik er op het laatst bij als een bevangen kamer olifant maar ik dacht alleen maar; alles voor een goed doel.

Nu de laatste weken van mijn tweede zwangerschap in zijn gegaan ervaar ik veel dezelfde dingen, al ben ik nu een stuk praktischer ingesteld. Ik heb veel bewaard van onze eerste en hoef dus bijna niets aan te schaffen. Een paar nieuwe pakjes zijn altijd leuk maar die kan ik ook rustig online shoppen zodra ons kleintje er is. Onze zoon nu 1,4 jaar begint net met staan en ontdekken dus moet ik hem nog veel tillen. Ik dacht eerst hoe moet dat toch maar ik kan niet zeggen dat ik dit als zwaar ervaar. Ik krijg alle hulp van mijn man die ons zoontje vooral 's avonds naar bed brengt. Dit is al een hele verlichting en erg prettig maar toch sleep je hem nog relenmatig op je arm mee overdag. Het fijne is wel dat hij nog zeker 2 uur slaapt tussen de middag en dan pak ik zelf ook zeker even mijn rust. Ook nu heb ik wel zo wat kleinigheden maar weer niet het idee dat de laatste loodjes zwaar zijn. De dingen die ik nu tegen kom zijn; mijn veters niet meer kunnen strikken, het aankleden lijkt een dag taak, een abonnement op de toilet, rennie's als je beste vriend om je brandend maagzuur te bestrijden, de conditie van een zwerfkei en al mijn kleding lijkt gekrompen in de was...dus zeg nou zelf.......als dit alles is zijn mijn laatste loodjes om van te genieten. 

Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel deze instelling heb gekregen doordat wij voor onze zoon flink wat tegenslagen hebben gehad en onze kindjes dan ook echt als wondertjes beschouwen. We zijn er meer dan bewust van dat dit niet altijd vanzelf sprekend is. En ook iedere zwangerschap en vrouwelijk lichaam is anders. Pluk de dag en geniet van ieder moment wanneer dit je gegeven is.